IDZIESZ? Ekstremalna Droga Krzyżowa 2023

Już następny raz zachęcamy Was do wyruszenia na EDK z Recklinghausen do St. Annaberg w Haltern am See. Na całym świecie powstaje coraz więcej tras EDK. „Idę, bo szukam nadziei.” To hasło, które będzie towarzyszyć nam w drodze. Pandemia, wojna, kryzys… Różne sytuacje i okoliczności życia nieraz drą naszą nadzieję na strzępki. Więcej informacji i zapisy do udziału Ekstremalnej drodze Krzyżowej u ks. Zbigniewa.

Jak przygotować się do Ekstremalnej Drogi Krzyżowej? Ekstremalna Droga Krzyżowa to duchowe przeżycie i indywidualna forma modlitwy. Znacząco różni się od zwykłej drogi krzyżowej. Pielgrzymi idą w ciemności, doświadczając bólu i pokonując własne słabości. Nie każdy jest w stanie przejść wyznaczoną trasę. Trasa Ekstremalnej Drogi Krzyżowej różni się od zwykłej Drogi Krzyżowej prowadzonej w Kościele, podczas piątkowych nabożeństw wielkopostnych. – Trasa Ekstremalnej Drogi Krzyżowej jest prowadzona głównie drogami polnymi, leśnymi, po terenie, gdzie możemy spodziewać się różnego rodzaju przeciwności. – Najtrudniejsze momenty w EDK to fakt, że jest noc. Idziemy samotnie, w ciszy, w zmiennych warunkach atmosferycznych i doświadczamy bólu , który ma pomóc nam w przeżyciu przemiany. – W EDK udział może wziąć każda osoba pełnoletnia. Osoby poniżej 18. roku życia potrzebują zgody rodziców i pozostają pod ich opieką. Przygotowanie do EDK przypomina trochę przygotowanie do wyjścia na szlak w górach. – Należy zabrać ze sobą suchy prowiant. Najlepiej zaopatrzyć się w termos z gorącą herbatą, wodę, kanapki. Niezbędne są też ciepłe ubrania. Trasę pokonuje się w nocy, kiedy temperatura jest dużo niższa. Warto zabrać ze sobą wygodne i wodoodporne buty, przystosowane do długich wędrówek. Warto pamiętać o zabraniu latarek i odblasków. – Pamiętajmy, że uczestnicząc w EDK sami ponosimy za siebie odpowiedzialność . Wydarzenie nie ma charakteru wydarzenia masowego. Idziemy w samotności a przede wszystkim z modlitwą i krzyżem w dłoniach zatrzymując się przy stacjach Drogi krzyżowej. – Konieczni też musimy zabezpieczyć sobie transport powrotny.

Tak naprawdę na EDK może pójść każdy. Trzeba być jednak przygotowanym na trudności, które spotkamy po drodze. Fizycznie jest ciężko, wiele osób przeżywa kryzys po 15 km, kiedy zaczynają nas mocno boleć nogi, nie mamy siły kontynuować drogi, zmagamy się z każdym metrem i wtedy opuszczamy swoją strefę komfortu. Kiedy ją opuścimy to jesteśmy otwarci na nowe wyzwania, na przekraczanie siebie, a to daje nam szansę na podjęcie decyzji o zmianie swojego życia, na zbliżenie się do Boga, bo kiedy jest nam źle, kiedy nie możemy zrobić kolejnego kroku rozeznajemy wiarę, szukamy je. Co ważne, w EDK biorą udział nie tylko osoby wierzące . To dobre miejsce dla osób poszukujących, dla tych które są ”znudzone wiarą”, przeżywają kryzys i zastanawiają się czy jest dla nich miejsce w Kościele.